21- صبر :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع ) :مَنِ ابْتُلِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ بِبَلَاءٍ فَصَبَرَ عَلَیْهِ کَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ أَلْفِ شَهِیدٍ .
امام صادق (ع) فرمود : هر مؤمنی که به مصیبتی گرفتار آمد و بر آن صبر کرد خدا مانند اجر هزار شهید را به او اعطا می کند . الکافی ، ج 2 ،ص 92
22- بخل :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع): مَنْ کَانَتْ لَهُ دَارٌ فَاحْتَاجَ مُؤْمِنٌ إِلَى سُکْنَاهَا فَمَنَعَهُ إِیَّاهَا قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یَا مَلَائِکَتِی أَ بَخِلَ عَبْدِی عَلَى عَبْدِی بِسُکْنَى الدَّارِ الدُّنْیَا وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَا یَسْکُنُ جِنَانِی أَبَداً .
امام صادق (ع) فرمود : هر کس که خانه ای داشته باشد و در حالی که مؤمنی به آن خانه برای سکونت احتیاج داشته باشد از ارائه خانه اش به او بخل بورزد خداوند عزّ و جلّ می فرماید : ای ملائکه من آیا بنده ام برای سکونت در خانه ای از خانه های دنیا بر بنده دیگرم بخل ورزید ؟ به عزت و جلالم سوگند می خورم هرگز او را در بهشتهایم سکونت ندهم . الکافی ، ج 2 ، ص 367
23- بدعت :
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): إِذَا ظَهَرَتِ الْبِدَعُ فِی أُمَّتِی فَلْیُظْهِرِ الْعَالِمُ عِلْمَهُ فَمَنْ لَمْ یَفْعَلْ فَعَلَیْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ .
پیامبر خدا فرمودند : چون بدعتها ( آنچه از دین نیست و به نام دین ترویج یا عمل می شود ) در امت من آشکار گشت پس در آن هنگام بر عالم واجب است تا علمش را آشکار سازد ( تا در پرتو علمش بدعت ابطال شود ) پس از رحمت خداوند به دور باد آنکه چنین نکند . الکافی ، ج 1 ، ص 54
24- ولخرجی :
قالَ علی (ع) : کُنْ سَمْحاً وَ لَا تَکُنْ مُبَذِّراً وَ کُنْ مُقَدِّراً وَ لَا تَکُنْ مُقَتِّراً .
علی (ع) فرمود : بخشنده باش و ولخرج نباش ؛ و صرفه جو باش و سختگیر نباش . بحارالأنوار ، ج 68 ، ص 344
25- نیکو کاری :
قال أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) : ثَلَاثَةٌ لَا عُذْرَ لِأَحَدٍ فِیهَا أَدَاءُ الْأَمَانَةِ إِلَى الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ الْوَفَاءُ بِالْعَهْدِ إِلَى الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ بِرُّ الْوَالِدَیْنِ بَرَّیْنِ کَانَا أَوْ فَاجِرَیْنِ .
امام صادق (ع) فرمود : سه چیز است که در آنها عذر کسی پذیرفته نیست ، رساندن امانت به صاحبش نیک کردار باشد یا بدکردار ؛ انجام تعهد (به کسی که با او عهد کرده اید) نیک کردار باشد یا بد کردار ؛ و نیکوئی در حق پدر و مادر چه نیکو کردار باشند و چه زشت کردار . الکافی ، ج 5 ، ص 132
26- برکت :
قَالَ النَّبِیِّ (ص) : إِنَّ فِی الرِّفْقِ الزِّیَادَةَ وَ الْبَرَکَةَ وَ مَنْ یُحْرَمِ الرِّفْقَ یُحْرَمِ الْخَیْرَ .
پیامبر خدا (ص) فرمود : بدرستیکه زیاد شدن و برکت ( نعمتهای الهی ) در مدارا کردن ( با مردم ) است و آنکه از مدارا (کردن با مردم ) محروم شده باشد از خیر نیز محروم شده است . الکافی ، ج 2 ، ص 119
27- خوشرویی :
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ : الْبِشْرُ الْحَسَنُ وَ طَلَاقَةُ الْوَجْهِ مَکْسَبَةٌ لِلْمَحَبَّةِ وَ قُرْبَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عُبُوسُ الْوَجْهِ وَ سُوءُ الْبِشْرِ مَکْسَبَةٌ لِلْمَقْتِ وَ بُعْدٌ مِنَ اللَّه.
امام باقر (ع) فرمود : خوشرویی و گشاده رویی موجب جلب محبت و نزدیکی به خدا ، و عبوس بودن و ترش رویی موجب دشمنی و دوری از خداست . مستدرکالوسائل ،ج 8 ، ص 453
28- صله رحم :
عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا (ع) قَالَ : قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع ) : صِلْ رَحِمَکَ وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاءٍ وَ أَفْضَلُ مَا تُوصَلُ بِهِ الرَّحِمُ کَفُّ الْأَذَى عَنْهَا .
امام رضا (ع) از امام صادق (ع) نقل فرمودند که آن حضرت می فرمود : با خویشان و ارحامت رابطه و اتصال داشته باش حتی اگر به مقدار نوشیدن جرعه ای آب باشد و بالاترین چیزی که که می توان به وسیله آن با ارحام خویش رابطه برقرار کرد آن است که آزاری از تو به آنها نرسد . وسائلالشیعة ، ج 21 ، ص 539
29- گریستن :
قَالَ رَسولُ الله (ص) : مَنْ بَکَى مِنْ ذَنْبٍ غُفِرَ لَهُ وَ مَنْ بَکَى مِنْ خَوْفِ النَّارِ أَعَاذَهُ اللَّهُ مِنْهَا وَ مَنْ بَکَى شَوْقاً إِلَى الْجَنَّةِ أَسْکَنَهُ اللَّهُ فِیهَا وَ کُتِبَ لَهُ أَمَانٌ مِنَ الْفَزَعِ الْأَکْبَرِ وَ مَنْ بَکَى مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ حَشَرَهُ اللَّهُ مَعَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِینَ وَ حَسُنَ أُولَئِکَ رَفِیقاً .
پیامبر خدا فرمود : آنکه بر گناهانش بگرید خدا او را می آمرزد و آنکه از ترس آتش بگرید خدا او را از آن پناه می دهد و آنکه به شوق بهشت بگرید خدا او را در بهشت ساکن می کند و و از گریه و فریاد سهمگین قیامت در امان می دارد و آنکه از فروتنی و خشیت در برابر خدا بگرید خدا او را با پیامبران و صدّیقین و شهدا و صالحین محشور می کند و اینان همنشینان خوبی هستند . مستدرکالوسائل ،ج 11 ، ص 247
30- شیوه نامه شیعه بودن :
عَنْ خَیْثَمَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: أَبْلِغْ مَوَالِیَنَا السَّلَامَ وَ أَوْصِهِمْ بِتَقْوَى اللَّهِ الْعَظِیمِ وَ أَنْ یَعُودَ غَنِیُّهُمْ عَلَى فَقِیرِهِمْ وَ قَوِیُّهُمْ عَلَى ضَعِیفِهِمْ وَ أَنْ یَشْهَدَ حَیُّهُمْ جِنَازَةَ مَیِّتِهِمْ وَ أَنْ یَتَلَاقَوْا فِی بُیُوتِهِمْ فَإِنَّ فِی لِقَاءِ بَعْضِهِمْ بَعْضاً حَیَاةً لِأَمْرِنَا ثُمَّ قَالَ رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً أَحْیَا أَمْرَنَا .
خیثمه از امام صادق (ع) نقل می کند که فرمود : به دوستان ما سلام ما را برسان و آنها را به رعایت تقوای الهی سفارش کن و بگو تا ثروتندانشان به فقرا رسیدگی کنند و قدرتمندانشان از ضعفا دستگیری کنند و زندگان آنها در تشیع جنازه مردگانشان شرکت کنند و به منازل هم رفت و آمد داشته باشند . بدرستیکه بواسطه ارتباط آنها با یکدیگر موجب زنده شدن امر ( ولایت و معارف ) ماست . سپس فرمود : خدا رحمت کند بنده ای را که امر ما را زنده کند . وسائلالشیعة، ج 12 ، ص 21